EDİTÖR                                              2014 Ağustos, Sayı:240, Sayfa:1

Dünya ve Türkiye gündemi oldukça sıcak gelişmelere sahne oluyor. Türkiye’de cumhurbaşkanlığı seçimine doğru gidilirken, Mısır, Suriye, Irak ve Libya gibi ülkelerde devam eden sorunlar her gün daha da derinleşiyor. Bunun yanında geçen aydan beri İsrail’in Filistinlilere dönük saldırıları pek çok Filistinlinin ölümüne sebep oldu.Hiç şüphesiz bu son saldırılar büyük ölçüde el-Fetih ve Hamas’ın uzlaşı hükümeti üzerinde anlaşmaya varmalarını açıklamalarıyla ilgiliydi. Gelinen noktada Filistinlilerin bütünleşik bir Filistin otoritesi teşkil ettirmeye yönelik ilke kararı almalarına rağmen İsrail’in barış görüşmelerinin devam ettirilemeyeceğini açıklaması bölgede sağlam ve istikrarlı bir barışın oluşturulması önündeki engelin İsrail olduğunu net bir biçimde ortaya koymuş oldu. Türkiye başta olmak üzere İslâm dünyasında son dönemde öne çıkan kavramlar arasında demokrasi ilk sıralarda yer alıyor. Öyle ki bugün İslâmcılık, demokrasinin bir nevi şemsiyesi altında kendi varlığını koruma kaygısı içinde. İslâmcılar için demokrasi geçmişteki demokrasi algılarının hepsinin ötesinde yeni bir durumu ifade ediyor. Keza, İslâmcılar büyük ölçüde geçmişteki gibi demokrasi kavramının düşünsel içerimlerine dönük sorgulamalardan uzaklar. 1970’lerden bu yana İslâmcıların mevcut rejiminin araçlarından biri olan seçimler, oy kullanma ve demokratik süreçlere katılım konularında üç temel yaklaşım sergiledikleri görülür. İmanî reddiyeciler, yöntemsel reddiyeciler ve yöntemsel benimseyiciler. Bu üç yaklaşım İslâmcı camiada demokrasi kavramına yaklaşım biçiminin aslında süreç içinde yaşanan bir düşünsel evrilmeye dayandığını göstermektedir. Sistemle ilişkiler, bürokratik oligarşi karşısında demokrasi İslâmcıların sığınağı, korunaklı alanı hatta varoluşsal güvenlik alanı olarak öne çıkmış bulunmaktadır. Kuşkusuz son on iki yıllık AK Parti iktidarı İslâmcılar arasında bu düşünceyi güçlendiren en önemli faktörlerden biridir. İslâmcı geçmişi olanların bürokraside veya siyasi parti organlarında artan şekilde yer almaya başlamaları Müslümanların devletle veya ideoloji ve pratikler bütünü olarak sistemle kurdukları ilişkiyi büyük ölçüde değiştirmiştir. Demokrasinin İslâmcılar için varoluşsal güvenlik haline gelmesinin İslâmi algı, İslâmi düşüncenin geleceği için ne anlam ifade ettiği muhtemelen önümüzdeki yıllarda daha çok tartışılacaktır. Nasıl bir dünyada yaşadığımızı ve nasıl bir dünyaya doğru evirildiğimizi, yaşadığımız çağa şahitlik etmek istiyorsak yaşanan bu süreci olumlu/olumsuz yanlarıyla iyi etüt etmek zorundayız. Kabul etmeliyiz ki, bugün İslâm coğrafyasında yaşanan tüm kanlı hadiseler, iç ve dış dinamiklerin arakesitinde vuku bulmaktadır. Tüm sorumluluğu ve suçu, dış güçlere yükleyip kendimizi temize çıkarma, gerçekçi bir yaklaşım olmadığı gibi iman etmiş olmanın yüklediği görev ve sorumlulukla da uyuşmamaktadır: “Siz, insanlara iyiliği emrediyorken, kendinizi mi unutuyorsunuz? Oysa siz kitabı okumaktasınız. Yine de akıllanmayacak mısınız?” (2 Bakara 44) ayeti kapsamında İslâm coğrafyasındaki iç dinamiklerin bu büyük kargaşa ortamında çok büyük payı olduğunu göz önüne almamız gerekmektedir. İslâm dünyasında yaşanan sorunlara çözüm olma iddiasıyla ortaya çıkan İslâmcılık her türeviyle öteden beri bu tür meselelere dikkat çekmiştir. Özellikle bireysel ve toplumsal değişimin gerçekleşebilmesi için insanların ve toplumların benliklerini değiştirmelerine vurgu yapan Ra’d suresinin 11. ayeti sıklıkla hatırlatılmıştır: “Gerçek şu ki, insanlar kendi iç dünyalarını değiştirmeden Allah onların durumunu değiştirmez ve Allah insanlara bir felaket tattıracağı zaman hiçbir şey bunun önünde duramaz: çünkü onların, kendilerini O’na karşı koruyabilecek kimseleri yoktur.” Yeni sayımızda buluşmak temennisiyle.