Cihat ARINÇ                                                 Haziran 2002, Sayı: 94, Sayfa: 69

İlk insandan bu yana insanlar çeşitli dönemlerde, Tanrı buyruğu olan Vahy’in ışığından uzaklaşmış ve içlerinde kaybettikleri şey’i (imanı), dışarıda aramaya koyulmuşlardır. Bu arayış, çoğu kez Tanrı dışındaki varlıklara tanrısal güçler atfederek onları Tanrı bilme şeklinde sonuçlanmıştır. Ancak insanlık tarihi boyunca süregelen bu iptidaî anlayışın (paganism) en korkunç biçimi, Rönesans ve Reform hareketlerinden sonra ortaya çıkmış ve insan, doğanın ve kozmik dünyanın bir parçası olmayı bırakıp, önceleri kendisinden daha güçlü bildiği Zat’ın Tanrı’nın yerine geçmeye kalkışmıştır.

Yazının Devamı İçin Tıklayınız.